Geçtiğimiz gün izlediğim Azizler filminde geçen ve beni vuran bu cümleyi ve cümlenin bendeki karşılığını paylaşmak istedim.
Yaşam yolculuğu bizi bir yerden bir yere taşıyor ama aslında bizi nelerin beklediğini bilmeden yürüyoruz.
Bu sırada yaşadığımız olaylar da bizim geçmişimizin izlerini taşıyor.
Bizler, bizden habersiz sunulan geçmişi ebeveynlerimizden satın alırken, çocukluğumuzu da ödünç veriyoruz geçirdiğimiz yıllara.
Bugün ise yaşadığım her gerilimde çocukluğumu, ödünç bıraktığım yerden çıkararak tutunuyorum. Tutunduğum sürece de aynı olayları yaşadığım için yenisini inşa etmeme izin vermiyorum. Satın alınmış bir hayatı, ödünç bıraktığım çocukluğum ile feda ediyorum.
Peki, ne yapmalıyım?
Derler ki "eğer siz kendi yolunuzu çizemezseniz, birileri size bir yol çizer ve siz onu yürürsünüz".
Başkalarından satın aldığım ve ödünç bıraktığım çocukluğumu önüme katarak kendime yeni bir yol açmak. Tabi ki bu yolda yürüyecek aklı ve kalbi aynı hizaya getirip yolculuğa katmak işin önemli adımıdır, diye düşünüyorum..
Oya Şafak
www.ruhumveben.com.tr
@ruhum.ben